Unsere Schwesterseiten / Kardeş Şitelerimiz     :         https://www.tekvandoakademisi.com/        https://www.risaleinurakademisi.com/ 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sorulan bir çok
konunun cahiliyiz

Bizim bu tavrımızı hisseden
çocuklarımız da soru
sormaktan korkuyor.
Sordular diyelim,
verecek cevabımız var mı ?
Yok.
Çünkü sorulan soruların
çoğunun cevabını bilmiyoruz.
 
Mesela 1 :
Abdestin vaciblerini
sayabilir misiniz ?

Mesela 2 :
Üç çocuğunuz var.
Birincisi
benim yaşımın ilk
rakamı yaşındadır.
İkincisi
benim yaşımın ikinci
rakamı yaşındadır.
Üçüncüsü
bu iki rakamın toplamı yaşındadır.
Hiçbirinin yaşı aynı olmadığına göre ve
hepimizin yaşları toplamı 45 ise
benim yaşım kaçtır?






 
Dersimize
çalışmadığımızı söylerken
işte bunu kastettim.
devamlı okumayan,
düzenli araştırmayan,
dinlemeyen anne-babalarız.
Çocuklarımızın sorularını
nasıl cevaplandıralım ?
İşte o zaman,
ya işmizi bahane edip,
cevabı sonsuza
dek erteleriz;
ya kem- kümlerle
geçiştirmeye çalışırız,
ya da anne-babalık
otoritesine sığınıp
çocuğu azarlamak
suretiyle, sustururuz:
hepsi de çok yanlış...
https://www.milliyet.com.tr/egitim/dunyanin-en-zor-sorusu-zihinleri-zorlayan-en-zor-sorular-ve-cevaplari-nelerdir-6738164
 Her gün anne-babalardan
bir sürü telefon alırım :
Veliler çocuklarını
şikayet ederken,
farkına varmadan
kendilerini anlatırlar.
Kimi çocuklarının
zevzekliğinden,
kimi uyumsuzluğundan,
kimi tembelliğinden yakınır.
Çocuklarını anlatırken,
farkında olmadan,
kendilerini anlatırlar.
Çocuklarını şikayet ederken,
bir bakıma kendilerini
şikayet ederler.





 
Sizler kendinizi
eğitmezseniz , ...
Çocuklarımız kendiliğinden
mi iyi yetişecek ?

Anlatmaya çalışıyorum ki,
anne-babanın,çocuklarına
örnek olmak gibi
bir yükümlüğü var.
Çoğu ana-babalar, bunu
kabullenmeye yanaşamazlar.
Kendilerini ciddi bir eğitim
programına tabi
tutmak istemezler.
Çünkü sorumluluk
yüklenmeyi sevmeyiz.
İsteriz ki her istediğimiz,
kendiliğinden oluversin.
Çocuklarımız
kendiliğinden iyi yetişsin.
Okul veya cami yetiştirsin.
Ya da devlet yetiştirsin.

Anna-babalık
sorumluluğundan kaçmanın
cazip yollarından biri de,
çocuk yetiştirme mükellefiyetini
devlete devretmektir.
Bir anlamda annelik,
ya da babalık görevini
devretmek gibi bir şey.
Bu tür anne-babalar,
çocuklarını iyi
yetiştirememenin
tüm günahını çevreye
veya sisteme,
yani devlete yükler.
Çocukların iyi
yetiştirilmesi için de,
toplumun / sistemin
değişmesi gerektiğini
savunurlar.
Çare olarak da siyasi
yoldan, devlete hakim
olmayı önerirler.







 

Sisteme rağmen

insan yetiştirmek

Güzel de siyasi yoldan

devlete hakim olacak

veya Japonyadaki gibi işin

önemini bilen yöneticileri

kaliteli insanları nerede

yetiştireceksiniz /

üreteceksiniz ?

Eğer bu insanlar mevcutsa,

demek oluyor ki

bozuk ”sisteme rağmen”

insan yetiştirmek

mümkündür.

Nitekim Nemrud sisteminde

Hz. İbrahim A.S. ,

Firavun sisteminde

Hz. Musa A.S. ,

Roma sisteminde

Hz. İsa A.S. ,

Ebu Cehil sisteminde

Hz. Muhammed A.S.M. 

yetişmiştir.

(Hepsine selam olsun)

Sistem değişecekse değişir.

Ama değişene kadar

oturup çocuklarımızın

yetişmesini bekleyemeyiz.

O zamana kadar çocuklarınıza

emek verip kendiniz

yetiştireceksiniz.

Bunun yolu da kendini

eğitmekten geçer. 

Bunun başka yolu yok,

kolayı da yok.

​

​

​

​

​

Çocuğunuzu karşınıza alıp

” Şunu seyretme ” ,

“ Şöyle yapma ”,

“ böyle filmlere bakma ” ,

“ Şöyle yapma ”,

diye öğüt vermek yerine

yapmasını istemediğinizi

yapmayarak,

yapmasını istediğinizi

yaparak

örnek olacaksınız.

Kitap okuyorsanız, çocuğunuzdan

kitap okumasını istemeye hakkınız var.





Anne-baba olmak

kolay degil !     

Bir kere, anne ya da

baba oldunuz mu,

artık istifa etmeniz de

mümkün değil.

Ölene kadar görevinizi

sürdüreceksiniz.

Kendinizi çocuklarınıza

vereceksiniz.

Tüm davranışınızı kontrol

altında tutacaksınız.

Hep sorumlu

davranacaksınız.

Sık sık kendinizi

hesaba çekeceksiniz.

Kesinlikle işin kolayına

kaçmayacaksınız.

“ İşin kolayı “ derken bazı

olumsuzlukları çocuklara

sözle yasaklamak 

“ işin kolayıdır ” .

Eğer televizyonda ki

bir filmi

çocuklarınızın

seyretmemesini

istiyorsanız

siz de seyretmeyeceksiniz.

Yoksa çocuğunuza dönüp,

“bu filmi seyretme” demek

bir anlam taşımaz.

​

​

​

​

​

Bir de çocuğunuzun

seyretmesini istemediğiniz

bir filmi sizler rahatça

seyredebilmeniz için,

veya cep telefonunuzla

meşgul olabilmeniz için

çocuğu ders çalışmaya,

ve yahut yatmaya zorlamak,

aile içinde öyle bir

güvensizlik ortamı

meydana getirir ki,

gelecekte vahim

sonuçlar doğurur.

 

Sonuç:

Çocuklarımızın, olmasını

istediğimiz gibi olmalıyız.

Her çocuk önce ana

babasını model alır.

Onları taklit eder.

Ana-babasına

benzemeye çalışır.

Önce anne-baba

olarak şunu sormalıyız

kendimize :

” Çocuklarımız için iyi

bir model miyiz ? ”

 

Cevabı dürüstçe verelim.

Çoğumuz iyi örnek değiliz.

İstesek de olamayız.

Çünkü okumuyoruz,

ögrenmeye çalışmıyoruz;

sadece dededen

kalma metodları

“terbiye metodu”

sayarak, uyguluyoruz.

 

Çocuklarımızın,

nasıl olmasını istiyorsak,

evvela kendimiz,

öyle miyiz ?   

Kuran ve Sünnete

göre çocukları yetiştirmeden

önce kendimiz 

Kuran ve Sünnete

göre yaşayıp örnek olmalıyız.

​